دل نوشته های برنامه نویسان

من قبلنا فکر میکردم که برنامه نویسی واسه من یک رویاست و آرزوم این بود که بتونم یک دکمه بسازم و بعد یک پیغام ظاهر بشه .(البته چند ایده داشتم که آروزی عملی کردنشون رو داشتم) بدلیل اینکه وقت زیاد نداشتم و چشماهم هم مشکل داشتن نتونستم برم سراغ زبان برنامه نویسی . ولی وقتی با سایت کویکلرن و لبتاب دانشجو آشنا شدم و با توضیحات خیلی عالیتون مواجه شدم کمر همت رو بستم و شروع کردم . و شکر خدا هر 5 تا پروژه ام رو به نحو احسن انجام دادم و خلاصه خودم رو خلاص و راحت کردم. در ضمن ابتدا خواستم که وقتی که پروژه هام تمام شد برنامه نویسی رو ول کنم ولی حالا میبینم که چقدر شیرینه دیگه دلم نمیاد . ناگفته نماند که اگه ارل نبود و این بیسیک که خیلی راحت میشه باهاش کار کرد نبود احتمال داشت که بطرف زبان دیگه نرم و به اصطلاح برنامه نویس نشم. مرسی امید خان